(مسأله 2727) پس از آنكه صدقه به دست فقير رسيد، پس گرفتن آن جايز نيست، اگرچه بيگانه باشد، و در آن تصرّف نكرده باشد. و اينجاست كه صدقه از هبه متمايز ميشود.

(مسأله 2728) كسى كه فقير نيست نمى تواند صدقه را بپذيرد و اگر بگيرد آن را مالك نمى شود و ذمّه پرداخت كننده برى‌ء نمى شود، اگر صدقه واجبه باشد.

(مسأله 2729) مستحب است به سائلى كه از وضع زندگياش مطلع نيستيم، از باب احتياط كه شايد مستحق باشد، صدقه داده شود. ولى اگر بى نياز باشد، تصرّف در آن براى او جايز نيست.

(مسأله 2730) صدقه دادن به ناصبى كه دشمن اهل بيت باشد، جايز نيست ولى به غير آنها از فرق اسلامى و به كفار نيازمند مانعى ندارد.

(مسأله 2731) صدقه دادن به شخص نيازمندى كه از عقيدهاش اطلاعى نداريم مانعى ندارد، بالخصوص به زنان، كودكان، پير مردان و افراد بى نوايى كه در دل انسان نسبت به آنها رقّت و ترحّم پيدا ميشود. ولى بهتر اين است كه در اين مورد به حدّ اقل اكتفا شود.

(مسأله 2732) كسى كه صدقهاى را به مستحق بفرستد و او قبول نكند و برگرداند، نمى تواند آن را جزء مال خود قرار دهد، بلكه بايد آن را در امور خيريه صرف كند و از قسم اول صدقه ميشود، كه در ذيل مسأله 2701 بيان گرديد.

(مسأله 2733) توسعه بر خانواده، به شرط اينكه به حدّ اسراف نرسد، از صدقه دادن به ديگران افضل است.