ناتوانى، خود دارى يا خيانت، مقتضاى توليت خود را انجام ندهد، اگر واقف براى او جايگزين تعيين كرده باشد، او توليت را بر عهده ميگيرد، در غير اين صورت مانند آن است كه متولّى تعيين نشده باشد.

(مسأله 2656) اگر در فرض ياد شده، پس از آن قصور يا تقصير، بخواهد كه توليت را بر عهده بگيرد، حق توليتش محفوظ است و قصور يا تقصير موجب سقوط توليت او نمى شود، مگر اينكه در وقفنامه پيش بينى شده باشد كه با اين كار عزل شود.

(مسأله 2657) اگر واقف شخص معينى را براى توليت تعيين كند كه به صورت رايگان، يا با حقوق اندك توليت موقوفه را بر عهده بگيرد. اگر آن شخص از توليت آن بدون حقوق يا با حقوق تعيين شده امتناع كند، اگر حاكم شرع كسى را پيدا كند كه به صورت مجّانى يا با همان حقوق اندك آن را به عهده بگيرد، او را براى اداره آن تعيين ميكند.

(مسأله 2658) اگر كسى با اين خصوصيت پيدا نشود، احتياط واجب آن است كه متولّى تعيين شده از سوى واقف را با حقوق متناسب برگزينند. مگر اينكه بيش از افراد ديگر مطالبه كند و شخص ديگرى با حقوق كمتر از آن يافت شود، كه در اين صورت او را بر ميگزينند.

(مسأله 2659) در مواردى كه براى تعيين متولى به حاكم شرع رجوع ميشود، حاكم شرع ميتواند كسى را براى اداره و سرپرستى موقوفه به عنوان وكيل خويش تعيين كند، نه اينكه كسى را به عنوان متولّى نصب كند، كه ديگر نتواند او را عزل كند و با مرگش نيز معزول نگردد، مگر اينكه در وقفنامه چنين موضوعى پيش بينى شده باشد.