فصل سوّم: احكام وقف‌

(مسأله 2644) واقف ميتواند حق توليت و سرپرستى وقف را براى خود يا ديگرى قرار دهد، چه اين توليت براى بهرهور ساختن موقوفه باشد، يا هزينه كردن در آمد آن، يا ساختن، تعمير كردن، اصلاح كردن و يا نگهدارى آن باشد. در اين موارد بدون اذن متولّى كسى حق مداخله در اين امور را ندارد.

(مسأله 2645) قرار دادن توليت براى بيش از يك نفر مانعى ندارد، خواه منظور اين باشد كه با مشاركت يك ديگر توليت آن را به عهده بگيرند، يا هر يك از آنها مستقل باشد، تا بر طبق ضوابط تعيين شده، مثل اينكه هر كدام زودتر اقدام كند، يا هر كدام حضور داشته باشد، توليت آن را بر عهده بگيرد.

(مسأله 2646) توليتى كه واقف بر كسى قرار ميدهد، مشروط به پذيرش او نيست، چنانكه با رد كردن او نيز از بين نميرود. نهايت امر اين است كه او ميتواند كناره گيرى كند و توليت آن را بر عهده نگيرد، پس در اين صورت مثل اين است كه براى آن متولّى تعيين نشده باشد.

(مسأله 2647) اگر متولّى پس از ردّ توليت، به آن راضى شود، توليت از آنِ او هست، و توليتش با خود دارى ساقط نمى شود.

(مسأله 2648) واقف ميتواند براى متولّى در مقابل توليتش مبلغى از در آمد موقوفه را تعيين كند، چه اين مبلغ به مقدار اجرت المثل باشد، يا