جنس هبه شده در تصرّف هبه پذير باشد، كفايت ميكند و نيازى به قبض مجدّد ندارد.

(مسأله 2572) در هبه برداشتن موانع از سر راه هبه پذير و ثبت در دفاتر رسمى كافى نيست، بلكه بايد هبه كننده آن را از حوزه تصرفات خود خارج كند و عرفاً در حوزه تصرفات هبه پذير قرار بگيرد.

(مسأله 2573) هبه بايد عين باشد و هبه كردن منافع صحيح نيست.

(مسأله 2574) اگر كسى سهم مشاع خودش را هبه كند مانعى ندارد و قبض كردن آن با قبض همه آن عين تحقق ميپذيرد.

(مسأله 2575) اگر انسان از كسى طلب دارد، ميتواند آن را به شخص ديگرى هبه كند، و قبض كردن آن با گرفتن آن تحقق مييابد.

(مسأله 2576) اگر انسان از كسى طلب دارد، ميتواند آن را به خود آن شخص هبه كند، اينجا ديگر احتياج به قبض ندارد، بلكه به معناى برى‌ء الذّمه كردن او ميباشد.

(مسأله 2577) هنگامى كه قرار داد هبه بسته شد و هبه پذير آن را قبض نمود، اين عمل الزامى نمى شود، بلكه هبه كننده هر وقت بخواهد ميتواند آن را پس بگيرد، مگر در پنج مورد:

1) اينكه كسى كه به او هبه شده، از ارحام و خويشاوندان باشد، و ميزان در خويشاوندى صدق عرفى آن است.

(مسأله 2578) زن و شوهر اگر پيش از پيوند زناشوئى فاميل نباشند، جزء خويشاوندان به شمار نميآيند.

2) اينكه هبه كننده آن را در مقابل هبه طرف مقابل به او هبه كرده باشد، كه آن را هبه معوّضه مينامند.