(مسأله 220) اگر كسى شك كند آيا جنب شده يا نه؟ به شك خود اعتنا نمى كند و بنا را بر عدم جنابت ميگذارد.

(مسأله 221) كسى كه ميداند جنب شده، ولى شك ميكند غسل كرده يا نه؟ بايد غسل كند، اگر چه عادتش اين بوده كه همواره بعد از جنابت بلافاصله غسل ميكرد. مگر اين كه شك او به وسوسه برگردد، در اين صورت به شك خود اعتنا نكند و بنا را بر طهارت بگذارد.

(مسأله 222) اگر كسى در اثناى غسل شك كند جايى از بدن را شسته يا نه؟ واجب است آن را بشويد. ولى اگر بعد از غسل شك كند، به شك خود اعتنا نكند و بنا را بر صحّت غسل بگذارد.

(مسأله 223) مستحب است كسى كه به وسيله خروج منى جنب شده، پيش از غسل ادرار كند، و در اين صورت اگر رطوبتى از او خارج شود كه شك كند آيا منى است يا نه؟ بنا را بر اين ميگذارد كه منى نيست و اگر غسل كرده غسلش صحيح است.

(مسأله 224) ادرار كردن پيش از غسل جنابت، براى كسى كه با خروج منى جنب شده، مستحب است، امّا شرط صحّت غسل نيست، ولى اگر ادرار نكرد و بعد از غسل رطوبتى ديد، و احتمال داد كه منى باشد، بايد بنا بگذارد بر اين كه آن رطوبت منى است، بايد لباس و بدنش را تطهير كند و غسلش را اعاده نمايد.