ترويج احكام اسلام، ارشاد خلق، موعظه و پند و اندرز، تقويت مبانى مذهبى، اداى وظيفه اصلاح، زدودن اختلافات و ديگر مسائلى هستند كه به تهذيب نفوس و تقويت روح مذهبى و نزديك ساختن آنان به خداوند منّان مربوط ميشود.

اين افراد ميتوانند به مقدارى كه هزينه زندگى شان تأمين شود و عزّت و كرامتشان محفوظ بماند و نيازشان از ديگران برطرف گردد، به دور از اسراف، خوشگذرانى و ثروتاندوزى از سهم امام (عليه السلام) استفاده كنند، تا همه وقت خود را به انجام وظيفه و اداى رسالت خويش صرف نمايند.

اما كسانى كه به لباس اهل علم در آمده، به آنها منتسب گرديدهاند، ولى خدمتى انجام نميدهند و به وظائف خود عمل نمى كنند، حق استفاده از سهم امام (عليه السلام) را ندارند و اگر چيزى از آن دريافت كنند، در حكم دزد هستند.

بدتر از آنها كسانى هستند كه اين لباس مقدّس را وسيله رسيدن به جاه و مقام دنيا قرار دادهاند، براى آنها مهم نيست كه در چه راهى گام بسپارند و متاع دنيا از چه راهى به دستشان برسد، آنها به صورت ابزار شيطان در آمده، وسيله تحريف حقايق، گمراهى غافلان و پوشيده ماندن احكام دين گشتهاند.

خداوند ما را از شرّ اين گروه حفظ كند و از شرّ نفسهاى پليد و اعمال زشت خود مصون بدارد و ما را بر نفسهاى خود غالب كند، آن چنانكه صالحان را يارى ميكند و آنان را بر هواهاى خود غالب ميسازد. كه او ما را بس است و بهترين وكيل است.

دوّم: براى رفع نيازهاى ضرورى افراد مؤمن و متديّن، فرياد رسى آنان و رفع پريشانى از آنها، كه آنان جزء خانواده صاحب اين حق حضرت بقيّة الله ارواحنا فداه به شمار ميآيند، كه تأمين نيازهاى آنها بر آن حضرت لازم‌