فصل دوّم: موارد مصرف خمس‌

بعد از عصر حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) خمس بر دو قسمت مساوى تقسيم ميشود، نيمى از آن «سهم امام (عليه السلام)» است، كه در زمان ما به حضرت بقيّة الله ارواحنا فداه مربوط ميشود، و نيمى ديگر «سهم سادات» است، كه به بنى هاشم مربوط ميشود.

(مسأله 1601) در ميان بنى هاشم بين تيره هاى آنها فرقى نيست، اگر چه در مقام تزاحم بهتر است كه سادات علوى را بر ديگران، و در ميان علويان سادات فاطمى را بر غير آنان مقدّم نمود.

(مسأله 1602) در سادات شرط است كه مؤمن و فقير باشند، چنانكه در فصل زكات (مسأله 1469) بيان گرديد، ولى در مورد «ابن سبيل» فقير بودن در محلّ تسليم سهم سادات كفايت ميكند، به شرط اين كه امكان قرض گرفتن بدون اهانت و مشقّت نداشته باشد.

(مسأله 1603) كسى كه ابن سبيل است، اگر سفرش سفر معصيت باشد، بنابر احتياط واجب خمس به او داده نمى شود.

(مسأله 1604) به يك فقير بيش از آنچه بتواند هزينه سالانهاش را با آن تكميل كند، خمس داده نمى شود. و به ابن سبيل به مقدارى داده ميشود كه او را به شهرش برساند، مگر اين كه ناگزير از ادامه سفر باشد، در اين صورت به مقدارى داده ميشود كه نيازش برطرف گردد.

(مسأله 1605) كسى كه ادّعا ميكند كه من سيّد هستم، ادّعايش‌