شعبان روزه مستحبّى و يا روزه قضا نيّت كند، بعد معلوم شود ماه رمضان بوده، روزهاش صحيح است و از ماه رمضان محسوب ميشود.

(مسأله 1329) اگر در روز مشكوك، كه معلوم نيست آخر شعبان است يا اوّل رمضان، به نيَت امتثال امر واقعى روزه بگيرد، روزهاش صحيح است، و اگر بعد معلوم شود ماه رمضان بوده، از ماه رمضان محسوب ميشود.

3- پاك بودن از حيض و نفاس‌

(مسأله 1330) روزهدار بايد در همه لحظات روز از حيض و نفاس پاك باشد، پس اگر فقط چند لحظه به مغرب مانده حيض يا نفاس ببيند، روزهاش باطل ميشود.

4- مسافر نبودن‌

(مسأله 1331) مسافرى كه نمازش شكسته ميشود، نمى تواند روزه بگيرد.

(مسأله 1332) در چند مورد روزه مسافر صحيح است، كه از آن جمله است:

1) مسافرى كه جاهل به مسأله باشد و نداند روزه مسافر صحيح نيست.

2) روزه نذرى كه مشروط به سفر باشد، مثلًا نذر كند كه اگر روز دحوالأرض را موفق به زيارت شود در آنجا روزه بگيرد.

3) روزه نذرى كه به صورت اعمّ از سفر و حضر باشد، مثلًا نذر كند روز نيمه شعبان را چه در سفر باشد يا در حضر، روزه بگيرد.

4) سه روز از ده روز روزه بدل قربانى، كه در مكه معظمه بگيرد.

5) سه روز روزه براى برآورده شدن حاجت، كه روزهاى چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه، در ضمن عمل خاصّى در مدينه منوّره گرفته ميشود.

(مسأله 1333) مسافر نمى تواند روزه مستحبّى بگيرد، مگر سه روز