نماز نيست، بنابر احتياط واجب نمازش باطل ميشود، مانند:

1) سكوت طولانى، بدون اشتغال به ذكر.

2) صداهايى كه از دهانش خارج ميشود و مفهوم خاصّى را ميسازند، اگر چه سخن گفتن آن صدق نكند.

3) كف زدن و رقصيدن و ديگر كارهاى لهو.

4) اشاره هايى كه به مفهوم فحش و ناسزا باشد.

5) كارهاى دستى، چون دوزندگى و بافندگى به مقدار چشمگير.

6) خوردن و آشاميدن به مقدار قابل توجّه.

(مسأله 952) اگر در ميان نماز غذائى را كه در دهان و در لاى دندانها مانده فرو ببرد و يا اگر قند و امثال آن در دهانش باشد و به تدريج آب شود، مانعى ندارد.

(مسأله 953) كسى كه مشغول دعاى نماز وتر است و قصد روزه دارد، اگر تشنه باشد و وقت تنگ شده باشد، ميتواند به سوى آب برود، آب بياشامد و برگردد و دعاهاى نمازش را ادامه دهد و نمازش باطل نمى شود.

(مسأله 954) اگر نمازگزار در وسط نماز براى هشدار دادن كسى دستهايش را به يكديگر بزند، يا با دست به رانش بزند، يا با عصا و امثال آن به ديوار بزند مانعى ندارد. چنانكه انداختن سنگ ريزه به سوى كسى، حركت دادن دست براى توجّه كسى، پرتاب كردن سنگ براى دفع سگ و امثال آن و كشتن مار و عقرب و امثال آنها در حال نماز مانعى ندارد.

(مسأله 955) اگر نمازگزار در حال نماز خم شود كه چيزى را از زمين بردارد و يا چيزى را به كسى بدهد مانعى ندارد. همچنين اگر زن در اثناى نماز بنشيند كه بچهاش را بردارد، شير دهد، ساكت كند و امثال آنها از چيزهايى كه از نظر اهل شرع منافات با نماز خواندن ندارد، ضررى به نماز نميرساند.