بگويد، آنگاه دستها را مقابل صورت طورى بگيرد كه كف دستها به طرف آسمان و پشت دستها به طرف زمين باشد.

(مسأله 872) در قنوت ذكر خاصّى شرط نيست، بلكه هر ذكر و دعائى كه برايش آسان باشد كفايت ميكند، اگر چه با تلفّظ غلط و يا غير عربى باشد.

(مسأله 873) يكى از بهترين ذكرهاى قنوت كلمات فرج است:

«لا الهَ الَّا اللهُ الْحليمُ الْكَريمُ لا الهَ الَّا الله الْعَلِى الْعَظيمُ سُبْحانَ اللهِ رَبّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ رَبّ الْا رَضينَ السَّبْعِ وَ ما فيهِنَّ وَ ما بَيْنَهُنَّ وَ رَبّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ وَالْحمْدُ للهِ رَبّ الْعالَمينَ».

(مسأله 874) اگر كسى قنوت را فراموش كند و به ركوع برود، مستحب است كه پس از بلند شدن از ركوع آن را قضا كند، مگر در نماز وتر، كه قنوت وتر پس از ركوع قضا نمى شود.

(مسأله 875) نمازگزارى كه قنوت را فراموش كرده، اگر پس از رفتن به سجده متوجّه شود، مستحب است بعد از نماز و در حال نشسته آن را قضا كند. و اگر از جاى برخاسته، در حال ايستاده رو به قبله آن را قضا ميكند.