(مسأله 673) وقت نافله نماز صبح، يك ششم آخر از شب ميباشد و ميتوان آن را به همراه نماز شب خواند.

(مسأله 674) كسى كه نافله نماز صبح را به قدرى تأخير بيندازد كه سرخى طرف مشرق ظاهر شود، بهتر است كه اوّل نماز صبح را بخواند سپس نافله آن را به جا آورد.

(مسأله 675) كسى كه نماز واجب را پيش از دخول وقت بخواند، نمازش باطل است، مگر در يك صورت، و آن اين كه به اعتقاد دخول وقت آن را آغاز كند و پيش از آنكه از نماز فارغ شود وقت داخل گردد.

(مسأله 676) فرا رسيدن وقت نماز از سه راه ثابت ميشود:

1) انسان شخصاً به آن واقف شود.

2) دو نفر شاهد عادل از روى اطّلاع- نه حدس و گمان- به آن گواهى دهند.

3) بر اساس اذان شخص مؤذّن آگاه و مورد وثوق.

(مسأله 677) كسى كه نماز واجب بر عهده دارد اعم از اين كه اداء باشد يا قضا ميتواند نماز مستحبّى بخواند.

(مسأله 678) پس از داخل شدن وقت نماز، كسى كه نماز واجب خود را نخوانده، ميتواند مشغول نماز مستحبّى شود، مگر اين كه وقت نماز واجب تنگ باشد، كه در اين صورت بايد به آن مبادرت كند.