همچنين مغرب و عشا گفتيم، در مورد قضاى آنها نيز جارى است، پس اگر كسى نماز ظهر و عصر يك روز و يا نماز مغرب و عشاى يك روز را قضا ميكند، بايد نماز ظهر را بر عصر و نماز مغرب را بر عشا مقدّم بدارد و اگر بر عكس كند، مشمولِ احكام ياد شده در مسائل 662- 667 ميباشد.

(مسأله 669) يكى از مستحبّات بسيار مؤكده آن است كه نماز را با اهتمامى هر چه بيشتر در اوّل وقت بخوانيم و يكى از مكروهات شديده تأخير انداختن آن از اوّل وقت ميباشد، چنانكه در احاديث فراوانى بر آن تأكيد شده، از جمله امام باقر (عليه السلام) ميفرمايد:

«نمازى كه در اوّل وقت به سوى آسمانها برود، با چهرهاى روشن و تابناك به سوى نمازگزار برمى گردد و ميگويد: تو مرا پاس داشتى، خداوند ترا پاس بدارد. و اگر در وقت خود و بدون رعايت حدود آن بالا رود، با چهرهاى تيره و تار به سوى صاحبش برمى گردد و ميگويد: تو مرا تباه كردى، خداوند ترا تباه سازد».

اميد است كه مؤمنان نسبت به وقت نماز همّت بگمارند و به آن ملتزم شوند، تا به آن خو كنند و اداى نماز در اوّل وقت براى آنها آسان گردد.

(مسأله 670) وقت نافله نماز ظهر از اوّل ظهر است تا هنگامى كه سايه شاخص تقريباً به دو هفتم آن برسد، و وقت نافله عصر از اوّل وقت آن است تا هنگامى كه سايه شاخص به چهار هفتم آن برسد.

(مسأله 671) وقت نافله نماز مغرب پس از انجام آن است تا نيمه شب و هم چنين است وقت نافله عشا بنابر احتياط واجب.

(مسأله 672) وقت نماز شب، از نيمه شب آغاز ميشود و تا اذان صبح ادامه دارد.