بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) - الخوئي، السيد ابوالقاسم

نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 526

معناى تفسير
تفسير، روشن ساختن مفهوم آيات قرآن و واضح كردن منظور پروردگار است. بنابراين، در تفسير نبايد به مدارك ظنى و غير قابل اطمينان، استناد نمود بلكه بايد به دلايلى تكيه كرد كه عقلا و يا شرعا حجيت و اعتبار آن ثابت و مسلّم است زيرا:
اولا: پيروى از دلايل ظنى و غير يقينى، شرعا ممنوع و نارواست.
و ثانيا: نسبت دادن مطلبى به خدا، بدون اذن وى حرام و گناه بزرگ و نابخشودنى است چنان كه خداوند مى فرمايد:
(قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ.)[1] [به آنان ] بگو كه آيا [در اين گفتار] خدا به شما اذن داده است يا به وى افترا مى بنديد؟
(وَلا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ.)[2] از آن چه علم و آگاهى كامل بر آن ندارى پيروى مكن! در اين مورد، آيات و روايات فراوانى در دست داريم كه انسان را از استناد و عمل نمودن به آن چه كه اطلاع دقيقى از آن در دست نيست، سخت برحذر مى دارد علاوه بر آن، روايات فراوان ديگرى از طريق شيعه و سنى به ما رسيده كه در قرآن از تفسير به رأى و سليقه اى و از تأويلات دلبخواهى شديدا نهى و جلوگيرى مى كنند.

[1]. يونس/ 59.
[2]. بنى اسرائيل/ 36.

نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 526

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست