نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 471
(29)
نسخ در آيه اباحه خمر(وَمِنْ ثَمَراتِ النَّخِيلِ وَالْأَعْنابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَراً وَرِزْقاً حَسَناً.)[1] و از ميوه هاى درختان نخل و انگور، مسكرات (خوردنى هاى ناپاك) و روزى خوب (خوردنى هاى پاكيزه) مى گيريد.
از قتاده، سعيد بن جبير، شعبى، مجاهد، ابراهيم و ابو زرين نقل گرديده است كه اين آيه با آيات تحريم خمر نسخ شده است.[2]
به نظر ما: اين آيه نيز از آياتى است كه حكم آن ثابت و پابرجاست و نسخ نشده
است زيرا اثبات نسخ در اين آيه به اثبات دو موضوع بستگى و ارتباط دارد:
اول اين كه: منظور از لفظ «سكر» در اين آيه خمر و شراب مست كننده باشد، در
صورتى كه طرفداران نسخ نمى توانند، اين معنى را ثابت كنند، زيرا يكى از
معانى «سكر» در لغت عبارت است از «سركه» و مفسر معروف علىّ بن ابراهيم نيز
سكر را به همين معنى تفسير نموده است.[3]
بنابراين معنى، منظور از «رزق حسن» طعام هاى لذيذ و شيرين مانند شيره و غير آن مى باشد كه از خرما و انگور به دست مى آيد.
[1] نحل/ 67. [2] الناسخ و المنسوخ، نحاس 181. [3] تفسير برهان، 1/ 577.
نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 471