كتاب «الدر الساقط في ترجمة اعيان و سادات واسط»، عانى در «قاموس العاشقين»، عزت‌پاشا در كتاب «العقود الجوهرية» و ابوالهدى صيادى در كتاب «طبقات السادة الرفاعية الاخيار»، مدفن وى را محله صدريه بغداد، ذكر كرده‌اند. ساير پژوهشگران عراقى، نظريه مصطفى جواد را رد كرده و انتساب اين زيارتگاه را به سراج‌الدين قزوينى، نپذيرفته‌اند.[1447]

مقبره شيخ سراج‌الدين، امروزه شامل اتاق مربع شكل وسيعى است كه با آجر ساخته شده و داراى يك در كوچك و پنجره‌اى كنار آن است. در بخش فوقانى نماى آن، كتيبه‌اى كاشى‌كارى، حاوى اسماء حسناى خداوند، وجود دارد. روى قبر، گنبد بزرگى وجود دارد كه با آجرهاى آبى‌رنگ پوشيده شده است و در ساقه آن، كتيبه‌اى قرآنى، به چشم مى‌خورد.

155. زيارتگاه شهاب‌الدين سهروردى‌

اين مقبره و زيارتگاه تاريخى و زيبا، در قبرستان ورديه، در بخش شرقى بغداد واقع است. شيخ شهاب‌الدين سهروردى، برادرزاده ضياءالدين سهروردى، از بزرگان عرفاى قرن ششم و هفتم هجرى است. خاندان سهروردى از سهرورد ايران (امروزه از روستاهاى استان زنجان) بوده‌اند و نسبشان به محمد بن ابوبكر مى‌رسد. پدر شهاب‌الدين، از سهرورد به بغداد آمد و در اين شهر، فقه را نزد «اسعد ميهنى» فراگرفت و در همانجا مجلس وعظ داشت. سپس منصب قضاوت را در شهر خود «سهرورد»، برعهده گرفت. اما در سال 539 ه. ق، در آنجا به قتل رسيد.[1448]

سهروردى در سال 539 ه. ق، در سهرورد به دنيا آمد. در شش ماهگى از عمر خود، پدرش را از دست داد. از اين‌رو در نوجوانى، با عموى خود ابوالنجيب ضياءالدين سهروردى، به بغداد آمد و نزد وى، اصول تصوف را فراگرفت و به سير و سلوك عارفانه پرداخت.[1449]

[1447] . ر. ك: مراقد بغداد، ص 14؛ خير الزاد، ص 192.

[1448] . تاريخ الاسلام، ج 46، ص 113.

[1449] . همان، صص 112 و 113.