شرايط قصر چند امرست‌

اول: آن كه سفرى كه سبب قصر نماز مى‌شود بايد از هشت فرسخ كمتر نباشد،

و فرق نمى‌كند كه هشت فرسخ در رفتن به مسافرتى باشد يا در برگشتن از مسافرتى، و يا تمام رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد، به شرط اين كه در صورت اخيره رفتن كمتر از چهار فرسخ نباشد، و باز فرق نمى‌كند در صورت اخيره بين اين كه يك شب يا بيشتر كمتر از ده روز در آنجا بماند يا همان روز يا شب همان روز برگردد، ولى احتياط شديد در صورتى كه شب در آنجا بماند اين است كه در نماز جمع كند بين دو ركعتى و چهار ركعتى، و در روزه جمع نمايد بين اين كه هم در سفر روزه بگيرد و هم قضاى روزه را بعداً بگيرد.

مسأله 1 اگر چنانچه رفتن پنج فرسخ است و برگشتن سه فرسخ، بايد نماز را دو ركعت بخواند، لكن اگر بر عكس باشد؛ يعنى رفتن سه فرسخ باشد و برگشتن پنج فرسخ، بايد نماز را چهار ركعتى بخواند.

مسأله 2 ابتداء هشت فرسخ در شهرهاى معمولى كه زياد بزرگ نيست ديوار دور شهر است، و اگر چنانچه ديوار ندارد آخر خانه‌هاى شهر است، و امّا در شهرهاى بسيار بزرگ آخر هر محله‌اى ابتداء هشت فرسخ است؛ در صورتى كه محله‌ها منفصل باشد، به نحوى كه مثل دهات متعدده نزديك به هم باشد و اگر چنانچه محله‌ها متصل به يكديگر باشد يا جدا باشد، و لكن مثل دهات مختلفه نزديك بهم نباشد، پس در او اشكال است اگر چنانچه از آخر شهر هشت فرسخ نمى‌شود و از آخر محله يا از منزلش هشت فرسخ مى‌شود، پس احتياط واجب آن است كه جمع نمايد، يعنى هم نماز دو ركعتى و هم چهار ركعتى بخواند.

مسأله 3 اگر چنانچه قصد رفتن به شهرى را دارد و شك دارد كه آيا هشت فرسخ است يا كمتر و يا يقين دارد كه هشت فرسخ كمتر است و در اثناء مسافرت‌