نماز مسافر

س 27- طلابى كه مثلًا در قم از شهرستان‌هاى ديگر آمده و مشغول تحصيلند و نسبت به آينده خود از نظر ماندن هميشه تصميمى ندارند، آيا قم براى آنها وطن محسوب مى‌شود؟ و آيا در صورتى كه مصمّم باشند پس از گذشت دوران تحصيل، به محل خود يا محل ديگرى بروند وظيفه‌شان در ايام تحصيل چيست؟

ج- با تصميم به مراجعت حكم مسافر بار مى‌شود. و در صورت تردّد در بقا و اقامت اگر مدت اقامت طولانى شود به حدى كه عرفاً از اهل محل اقامت محسوب شود حكم وطن بار مى‌شود وگرنه حكم مسافر را دارد.

س 28- شخصى يك شغل ثابتى در ادارات دولتى دارد، و يكى دو روز شغلش رانندگى است به اين معنا كه دو روز در حضر و وطن مى‌باشد و يك روز يا دو روز در سفر به شغل رانندگى اشتغال دارد آيا در مدت مسافرت نمازش قصر است يا تمام؟

ج- اگر رانندگى در سفر به نحوى باشد كه شغل محسوب شود نماز تمام است.

س 29- آموزگار در هفته‌اى شش روز براى آموزگارى در سفر است و يك روز به وطن بر مى‌گردد تكليف نماز و روزه او چيست؟

ج- در سفر نمازش قصر است و نبايد روزه بگيرد مگر آن كه بعد از ظهر از وطن بيرون رود، و در وطن نمازش تمام و بايد روزه بگيرد.

س 30- آموزگار مأمور است در مدت سه سال در قريه‌اى آموزگار باشد و هر شب جمعه به شهرى كه غير وطن او است مسافرت مى‌كند، تكليف نماز و روزه او چيست؟

ج- نمازش در غير وطن قصر است و نبايد روزه بگيرد ولى تأخير قضاى روزه هر سالى از رمضان ديگر جايز نيست به احتياط لازم.