همچنين است اگر بدون كفن دفن شده باشد. و اما اگر با كفن غصبى دفن شده باشد در صورتى كه نبش قبرش محذورى نداشته باشد واجب است، ولى با وجود محذور گذشته، نبش قبر اشكال دارد و بنابر احتياط (واجب) كسى كه كفن از او غصب شده، بايد قيمت آن را بگيرد. البته اگر خود ميّت كفن را غصب كرده باشد، بنابر اقوى نبش قبر او اگر چه موجب هتك باشد جايز است. و اگر معلوم شود كه بر ميّت نماز خوانده نشده و يا نمازى كه خوانده شده باطل بوده است نبش قبرش جايز نيست، بلكه بايد بر قبرش نماز خواند.

مسأله 9- براى غسل دادن ميّت، مزد گرفتن جايز نيست، مگر آن‌كه مزد در قبال بعضى از كارهاى غير واجب قرار داده شود، مانند نرم كردن انگشت‌ها و مفاصل و شستن دست‌هايش قبل از غسل تا ذراع و شستن سر او با كف سدر يا خطمى و شستن عورتين او با سدر يا اشنان قبل از غسل و خشك كردن او بعد از فراغ از غسل با پارچه تميز و مانند اين‌ها.

مسأله 10- اگر بدن ميّت پس از غسل يا در اثناى آن به نجاستى از خودش يا از خارج نجس شود بنابر اقوى اعاده غسل واجب نيست، هرچند كه بول يا غائط از او بيرون آمده باشد؛ اگر چه احتياط (مستحب) در صورت بيرون آمدن بول يا غائط در اثناى آن، اعاده غسل است. البته پاك نمودن بدن ميّت از نجاست واجب است، هرچند كه بعد از قرار دادن در قبر باشد، بنابر احتياط (واجب) مگر آن‌كه ممكن نباشد، و لو به خاطر اينكه بيرون آوردن او از قبر موجب هتك حرمت است.

مسأله 11- شستن تخت يا هر چيز مسطحى كه ميّت را روى آن غسل مى‌دهند بعد از هر غسلى از غسل‌هاى سه‌گانه، واجب نيست، ولى احتياط (مستحب) آن است كه براى ميّت بعدى شسته شود؛ اگر چه بنابر اقوى به تبع ميّت پاك مى‌گردد. و همچنين است پارچه‌اى كه روى او مى‌گذارند كه آن هم به تبع ميّت پاك مى‌شود.

مسأله 12- احتياط (مستحب) آن است كه ميّت را در حال غسل مانند محتضر رو به قبله قرار دهند اگر چه بنابر اقوى از مستحبات مى‌باشد.

مسأله 13- بنابر اصح، وضو دادن ميّت واجب نيست، ولى استحبابش قوى است، بلكه احوط است، و سزاوار است كه وضو بر غسل مقدم شود.