غسل دهد و پس از آن او را به قصد احتياط بدل از غسل دوم و سوم دو تيمّم بدهد. و اگر فقط كافور داشته باشد بايد آب را در غسل اول مصرف نموده، و او را عوض غسل دوم و سوم دو تيمّم دهد، و احتمال بعيد اين است كه آب را براى غسل دوم مصرف نموده و عوض غسل اول و سوم، او را دو تيمّم دهد. و احتياط (مستحب) آن است كه ابتداءً او را بدل از غسل اول تيمّم دهد سپس با آب كافور به قصد وظيفه واقعى كه مردد است بين آن‌كه بدل از غسل با آب سدر باشد يا آن‌كه خود غسل دوم، او را غسل دهد و پس از آن او را دو تيمّم، يكى بدل از غسل با آب كافور و دومى بدل از غسل با آب خالص، بدهد. و اگر آبى كه دارد براى دو غسل كافى باشد، در صورت بودن سدر و كافور بايد آب را در دو غسل اول مصرف نمايد، و عوض سومى تيمّم دهد. و همچنين است اگر فقط سدر يا كافور داشته باشد و يا هيچ‌يك موجود نباشد.

مسأله 5- اگر ميّت در حال احرام باشد مانند كسى كه در احرام نيست، سه غسل داده مى‌شود، ولى در غسل دوم نبايد كافور با آب مخلوط شود؛ مگر آن‌كه در عمره بعد از تقصير، و در حج بعد از سعى مرده باشد. و همچنين نبايد او را با كافور حنوط كنند مگر آن‌كه در عمره بعد از تقصير، و در حج بعد از سعى مرده باشد.

مسأله 6- هرگاه به خاطر اينكه غسل ممكن نبود، او را تيمّم دهند يا در اثر نبود سدر و كافور با آب خالص غسل داده شود، سپس عذر برطرف شود، در صورتى كه دفن نشده باشد بايد در فرض اول او را غسل داد و در فرض دوم بنابر احتياط (واجب) بايد غسل را با سدر يا كافور اعاده نمود. و اگر دفن شده باشد همان كه انجام شده كافى است.

مسأله 7- اگر بر ميّت غسل جنابت يا حيض يا مانند اين‌ها بوده باشد، غسل ميّت از آن‌ها كفايت مى‌كند.

مسأله 8- اگر ميّت بدون غسل- هر چند از روى فراموشى- دفن شود، در صورتى كه محذورى از قبيل هتك حرمت ميّت به خاطر آن‌كه جسدش تباه شده و از قبيل حرج و مشقّت بر افراد زنده، به واسطه بو يا تجهيز او نباشد، بايد براى غسل، او را نبش قبر كنند و همچنين است اگر بعضى از غسل‌هايش مانده و يا معلوم شود كه باطل بوده است. و