مسأله 1- بنابر احتياط (واجب) مستحاضه بايد در وقت هر نماز با داخل نمودن پنبه و مانند آن و كمى صبر خود را وارسى نمايد تا بداند از كدام قسم از اقسام مستحاضه است تا طبق وظيفه‌اش عمل نمايد. و وارسى قبل از وقت كفايت نمى‌كند مگر آن‌كه بداند وضعش تا بعد از دخول وقت تغيير نمى‌كند. و اگر وارسى امكان نداشت در صورتى كه داراى حالت سابقه معلومى از قليله يا متوسطه يا كثيره بودن باشد بنا را بر آن حالت گذاشته و طبق وظيفه‌اش عمل مى‌نمايد. و اگر چنين حالت سابقه‌اى نداشت بايد قدر متيقن را بگيرد، پس در صورتى كه نداند استحاضه‌اش قليله است يا غير آن بايد كارهاى استحاضه قليله را انجام دهد و اگر نداند استحاضه‌اش متوسطه است يا كثيره بايد كارهاى استحاضه متوسطه را انجام دهد. و احتياط (مستحب) آن است كه به وظيفه سخت‌ترين حالتى كه احتمال مى‌دهد عمل نمايد.

مسأله 2- در صورتى بايد براى هر نماز وضو بگيرد و وظايف ذكر شده را انجام دهد كه خون ادامه داشته باشد، پس اگر قبل از نماز ظهر، خون قطع شود بايد فقط براى نماز ظهر وضو بگيرد و ساير وظايف را انجام دهد و براى نماز عصر و مغرب و عشا واجب نيست. و اگر بعد از نماز ظهر خون قطع شود، واجب است فقط براى نماز عصر وضو بگيرد و به همين منوال، بلكه اگر خون قبل از نماز ظهر قطع شود و براى نماز ظهر وضو بگيرد و تا مغرب و عشا وضويش باقى بماند با همان وضو، آن‌ها را مى‌خواند و نيازى به وضو گرفتن مجدد ندارد.

مسأله 3- بعد از وضو و غسل در صورتى كه خون قطع نشود و يا ترس ديدن مجدد خون قبل يا در اثناى نماز را داشته باشد، بايد فوراً نماز را بخواند، البته اگر مثلًا در اول وقت وضو بگيرد و غسل نمايد و در وقت شروع وضو و غسل، خون قطع شود هرچند قطع شدن موقت باشد و بداند كه خون تا آخر وقت نمى‌آيد، جايز است نماز را تأخير اندازد.

مسأله 4- بعد از وضو و غسل بايد از بيرون آمدن خون در صورتى كه ترس ضرر نباشد، با داخل نمودن پنبه يا غير آن و بستن پارچه جلوگيرى نمايد، پس اگر در جلوگيرى‌