مسأله 11- وضو و غسل با آبى كه در معابر به عنوان سبيل (و استفاده همگانى) قرار داده شده اشكال دارد مگر آن‌كه بداند مالكش اين نوع استفاده را نيز مباح كرده است.

مسأله 12- ظاهر اين است كه آب غسل جنابت و حيض و نفاس زن و همچنين هزينه گرم كردن آب- اگر نياز به گرم كردن داشته باشد- بر عهده شوهر مى‌باشد.

مسأله 13- كسى كه در روز ماه رمضان جنب شده بايد غسل ترتيبى كند، بنا بر اين اگر غسل ارتماسى نمايد غسل و روزه‌اش بنابر احتياط (واجب) باطل مى‌شود.

مسأله 14- اگر بعد از فراغ از غسل در بعضى از اجزاى آن شك نمايد، بنا را بر صحت آن مى‌گذارد. و بنابر اقوى چنين است اگر در جزء سابق بعد از آن‌كه وارد به جزء ديگر شده، شك نمايد؛ اگر چه احتياط (مستحب) اين است كه در اين فرض قسمت مشكوك را بشويد.

مسأله 15- جنبى كه از او منى بيرون آمده سزاوار است پيش از غسل كردن، با بول كردن استبراء نمايد، ولى استبراء، شرط صحت غسل نمى‌باشد، ليكن فايده‌اش اين است كه اگر استبراء نمود و پس از آن غسل كرد و سپس رطوبت مشكوكى از او خارج شد اعاده غسل بر او واجب نيست، اما اگر بدون استبراء (با بول) غسل كرد سپس رطوبت مشكوكى از او خارج شد حكم منى را دارد، چه به خاطر تعذر بول، استبراء به خرطات كرده باشد يا نكرده باشد، البته اگر در اثر كوشش در استبراء به خرطات، به پاك شدن و باقى نماندن منى در مجرى، يقين كند و احتمال بدهد كه آنچه خارج شده رطوبت جديدى باشد بنابر اقوى اعاده غسل واجب نيست و همچنين است اگر با گذشتن مدت زيادى يقين كند كه منى در مجرى نمانده است، ولى احتياط (مستحب) اعاده غسل در هر دو صورت است.

مسأله 16- كسى كه با بيرون آمدن منى جنب شده و غسل كرده و سپس رطوبتى كه مردّد بين منى و بول است از او بيرون آيد اگر با بول استبراء نكرده حكم منى را دارد و بايد فقط غسل نمايد. و اگر بول كرده و استبراء به خرطات را بعد از آن انجام نداده حكم بول را دارد و فقط بايد وضو بگيرد و در اين دو صورت فرقى نيست كه احتمال غير منى و بول مثل مذى و مانند آن را بدهد يا نه. و اگر استبراء به بول و سپس استبراء به خرطات نموده و