و لو اينكه استطاعت تا سال سوم يا بيشتر باقى بماند. و اما شخص مكّى در صورتى كه به ديگر شهرها به عنوان اينكه مجاور آن‌ها باشد برود، حكم آن شهرها در متعيّن شدن تمتع بر او بار نمى‌شود، مگر اينكه آنجا را وطن خود قرار دهد و بعد از آن، استطاعت حاصل شود كه در اين صورت تمتع بر او متعيّن است و لو در سال اول باشد.

مسأله 4- كسى كه در مكه اقامت دارد، در صورتى كه حج تمتع بر او واجب شود- مثل اينكه استطاعتش در شهر خودش حاصل شده باشد يا در مكه قبل از آن‌كه واجبش تبديل شود استطاعت پيدا كرده باشد- بر او واجب است براى احرام عمره تمتع به ميقات برود و احتياط (واجب) آن است كه به محلى كه ميقات سرزمينش است برود و از آنجا احرام ببندد، بلكه خالى از قوت نيست. و اگر توانايى نداشته باشد، برگشتن تا ادنى الحل كفايت مى‌كند و احتياط (مستحب) آن است كه به آنجايى كه از خارج حرم تمكن دارد و نرسيده به ميقات است برگردد، و اگر تا ادنى الحل نمى‌تواند خارج شود از همان موضع و جاى خودش محرم شود و احتياط (مستحب) آن است كه تا جايى كه مى‌تواند، برود.

صورت اجمالى حج تمتّع‌

صورت آن اين است كه در ماه‌هاى حج از يكى از ميقات‌ها براى عمره تمتع جستن به حج، احرام مى‌بندد سپس داخل مكه معظّمه شده و هفت دور بيت را طواف مى‌نمايد و نزد مقام ابراهيم عليه السلام دو ركعت نماز مى‌گزارد، سپس هفت مرتبه بين صفا و مروه سعى مى‌نمايد، سپس احتياطاً هفت دور طواف نساء به جا مى‌آورد، پس از آن دو ركعت نماز طواف نساء مى‌خواند؛ اگر چه اقوى‌ آن است كه طواف نساء و نماز آن واجب نيست.

سپس تقصير مى‌كند و در نتيجه همه آن چيزهايى كه به واسطه احرام بر او حرام شده بود حلال مى‌شود و اين صورت عمره تمتع است كه يكى از دو جزء حج تمتع مى‌باشد. سپس در مكه در وقتى كه مى‌داند به وقوف عرفه مى‌رسد، براى حج احرام مى‌بندد و افضل آن است كه اين احرام را در روز «ترويه» بعد از نماز ظهر قرار دهد. پس از آن به عرفات مى‌رود و در آنجا از ظهر روز عرفه تا غروبش وقوف مى‌نمايد، سپس از عرفات كوچ مى‌كند و به مشعر مى‌رود و در مشعر بيتوته مى‌كند و در روز قربانى (عيد قربان) بعد از