مسأله 4- اگر مستطيع نذر كند كه حجة الإسلام را به جا آورد منعقد مى‌شود و به جا آوردن حجة الإسلام برايش كافى است، و اگر آن را ترك نمايد تا بميرد قضا از او و كفّاره از تركه‌اش واجب است. و اگر غير مستطيع، حجة الإسلام را نذر كند نذر منعقد مى‌شود و تحصيل استطاعت بر او واجب مى‌شود، مگر اينكه نذرش حج بعد از استطاعت باشد.

مسأله 5- در حج نذرى، استطاعت شرعى معتبر نيست، بلكه با داشتن قدرت عقلى واجب است، مگر آن‌كه انجام آن همراه حرج باشد يا موجب ضرر بر جان يا آبرو يا مال گردد و آن ضرر موجب حرج بر او باشد.

مسأله 6- اگر حجى به غير از حجة الإسلام را در سال حجة الإسلام نذر كند و مستطيع هم باشد منعقد مى‌شود ليكن حجة الإسلام مقدم مى‌شود و اگر استطاعت از بين رفت حج نذرى بر او واجب است و اگر هر دو را ترك كند بعيد نيست كه كفّاره واجب باشد. و اگر وقتى كه مستطيع نبود نذر كند حجى انجام دهد سپس مستطيع شود حجة الإسلام مقدم مى‌شود و لو اينكه وقت نذرش ضيق باشد. و همچنين اگر نذر كند كه آن حج را فوراً ففوراً (كه هر زمان انجام نداد بعد از آن بازهم فوراً) انجام دهد حجة الإسلام مقدم است و حج نذرى را در سال آينده به جا مى‌آورد. و اگر حجّى را بدون قيد (كه حجة الإسلام باشد يا نباشد) نذر نمايد و مستطيع باشد يا بعد از آن استطاعت پيدا شود و انصرافى (به غير حجة الإسلام) نباشد، اقرب آن است كه با قصد هر دوى آن‌ها يك حج از آن‌ها كفايت مى‌كند، ليكن با اين حال در صورتى كه قصد نكرده باشد كه نذرش حجة الإسلام را هم شامل شود احتياط به اينكه هر كدام را مستقلًا به جا آورد به طورى كه حجة الإسلام مقدم باشد، ترك نشود.

مسأله 7- به جا آوردن حج مستحبى قبل از حج نذرى موسّع جايز است و اگر در مورد نذر مضيّق مخالفت كند و (در زمان آن)، حج مستحبى به جا آورد صحيح است و كفّاره بر او واجب است.

مسأله 8- اگر بداند كه حجّى بر عهده ميّت است و معلوم نباشد كه حجة الإسلام است يا حج نذرى، قضاى آن به نيابت از ميّت بدون آن‌كه تعيين شود (كه حجة الاسلام است يا