صورت برايش ممكن نباشد، بنابر اقوى از مؤونه حساب مى‌شود. و همچنين است خريدن جهيزيه دخترش از منافع سال‌هاى متعدد در هر سال به مقدار آن سال، از مؤونه حساب مى‌شود، بر خلاف اينكه پول‌ها را جهت خريدن آن جمع نمايد.

مسأله 18- اگر در اثناى سال درآمد بميرد، ملاحظه كم كردن مخارج بقيه سال- بر فرض حيات او- ساقط مى‌شود، و خمس آنچه اضافه بر مخارجش تا وقت مردن است، واجب مى‌باشد.

مسأله 19- اگر مال ديگرى داشته باشد كه خمس آن واجب نيست، اقوى آن است كه جايز است مؤونه را فقط از درآمد، هزينه نمايد؛ اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه مؤونه را بر درآمد و آن مال، تقسيم نمايد. ولى اگر كسى ديگر- به جهت وجوب يا تبرّع- مؤونه او را به عهده بگيرد، مؤونه (از درآمد) كم نمى‌شود و خمس تمام درآمد واجب است.

مسأله 20- اگر براى مؤونه‌اش در اول سالش، قرض نمايد يا بعضى از چيزهاى مورد نيازش را به ذمّه (نسيه) بخرد يا قبل از پيدا شدن درآمد قسمتى از سرمايه را در مؤونه‌اش مصرف نمايد برايش جايز است به همان اندازه از درآمد كم كند.

مسأله 21- بدهى‌اى كه به طور قهرى (غير اختيارى) پيدا مى‌شود مانند قيمت چيزهايى كه تلف نموده و ارش جنايات- و نذرها و كفّارات هم ملحق به آن‌ها مى‌باشد- اداى آن در هر سال از مؤونه همان سال مى‌باشد؛ پس مانند ساير مؤونه‌ها، از فوايد و درآمدهاى آن سال كم مى‌شود، و همچنين است بدهى‌اى كه با قرض گرفتن و نسيه خريدن و غير اين‌ها جهت مؤونه سال‌هاى قبل، پيدا شده است، در صورتى كه آن را در سال درآمد پرداخت نمايد. و اما بدهى‌اى كه از طريق قرض كردن از ولىّ امر (حاكم شرع) از مال خمس- كه از آن به دستگردان تعبير مى‌شود- حاصل شود از مؤونه حساب نمى‌شود؛ اگر چه در سال درآمد آن را بپردازد يا زمان اداى آن در همان سال باشد و بپردازد، بلكه واجب است خمس همه درآمد را محاسبه سپس آن بدهى را از مخمّس ادا نمايد يا آن بدهى را پرداخت كند و در وقت اداى خمس، آن بدهى را نيز به حساب درآمد بياورد و خمس آن را رد كند.