مسأله 10- اگر در مسجد جنب شود و غسل كردن در آنجا بدون توقف يا آلوده كردن مسجد ممكن نباشد، بايد بيرون رود- و حكم مسجد الحرام و مسجد النبى صلى الله عليه و آله و سلم قبلًا گذشت- و اگر براى غسل بيرون نرود، اعتكافش باطل است، زيرا توقف جنب در مسجد حرام است.

مسأله 11- اگر كسى را كه قبل از او در مسجد اعتكاف كرده كنار زند و خود در جاى او (براى اعتكاف) بنشيند بعيد نيست اعتكافش باطل نباشد. و همچنين است اگر بر فرش غصبى بنشيند، چنان كه اگر نداند غصبى است يا فراموش كند بدون اشكال اعتكافش صحيح است. و اگر مسجد با خاك يا آجر غصبى فرش شده باشد، اگر پرهيز از آن ممكن باشد، واجب است پرهيز نمايد و اگر معصيت كرده و پرهيز نكند، صحت اعتكاف بعيد نيست ولى اگر پرهيز ممكن نباشد، احتياط به اعتكاف نكردن ترك نشود.

مسأله 12- اگر بيرون ماندن از مسجد در موارد ضرورت، به قدرى طول بكشد كه صورت اعتكاف محو شود، اعتكاف باطل مى‌شود.

مسأله 13- شخصى كه اعتكاف مى‌كند، مى‌تواند هنگام نيّت كردن شرط كند كه اگر براى او عذرى پيش آيد، حتى در روز سوم بتواند دست از اعتكاف بردارد، اگر چه عذر او عرفى باشد- مانند آن‌كه همسرش از سفر برگردد- و به كارهاى ضرورى كه باعث مباح شدن كارهاى ممنوع مى‌شود اختصاص ندارد، بلكه بستگى به شرط دارد كه اگر به طور عموم هر عذرى را شرط كند در تمام موارد مى‌تواند بيرون رود و اگر عذر خاصى را شرط كند در خصوص همان مورد مى‌تواند بيرون برود. اما شرط دست برداشتن از اعتكاف بدون هيچ پيشامدى محل اشكال، بلكه ممنوع است. و كسى كه اعتكاف را نذر مى‌كند مى‌تواند در صيغه نذر خود شرط كند كه اگر چيزى پيش آيد دست از اعتكاف نذرى بردارد به اين صورت كه بگويد: براى خدا بر من است كه اعتكاف نمايم به شرط آن‌كه اگر فلان چيز مثلًا پيش آمد، بتوانم دست از اعتكاف بردارم، پس مى‌تواند (وقتى آن عذر پيدا شد) دست از اعتكاف بردارد، و دست برداشتن از اعتكاف گناه ندارد و مخالفت با نذر نيست و قضا هم ندارد. و احتياط ترك نشود به اينكه اين شرط را در حال شروع اعتكاف‌