نماز آيات شك نمايد، نمازش باطل است، همان طور كه در هر نماز واجب دو ركعتى چنين است و نماز آيات جزء نمازهاى واجب دو ركعتى است، اگر چه هر ركعت آن مشتمل بر پنج ركوع است. و اگر عمداً يا سهواً، ركوعى را از نماز آيات كم و يا زياد كند نمازش باطل است؛ زيرا ركوع‌ها، ركن مى‌باشند و همچنين است قيام متّصل به اين ركوع‌ها (كه ترك آن عمداً يا سهواً نماز آيات را باطل مى‌كند). و اگر در انجام ركوع نماز آيات شك كند، در صورتى كه محل آن نگذشته باشد، ركوع مى‌نمايد و اگر محل آن گذشته باشد، نمازش را ادامه مى‌دهد و نمازش باطل نيست مگر اينكه بعداً معلوم شود كه يك ركوع كم يا زياد شده است و يا آن‌كه شك او در ركوع (طورى باشد كه) به شك در ركعت‌ها برگردد، مثل اينكه نداند اين ركوع پنجم است تا آخر ركعت اول باشد يا ركوع ششم كه اول ركعت دوم باشد (كه در اين دو صورت نمازش باطل است).

مسأله 11- در نماز آيات، بلند خواندن حمد و سوره مستحب است؛ چه در شب باشد يا روز، حتى در نماز گرفتگى خورشيد. و گفتن تكبير در هر دفعه‌اى كه مى‌خواهد به ركوع برود و در هر دفعه‌اى كه از ركوع بلند مى‌شود مستحب است، مگر در وقت بلند شدن از ركوع پنجم و دهم كه در اين دو مورد «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَه» مى‌گويد سپس به سجده مى‌رود.

و مستحب است طولانى كردن نماز آيات- خصوصاً در وقت گرفتن خورشيد- و خواندن سوره‌هاى بزرگ مانند «يس» و «روم» و «كهف» و مانند اين‌ها و كامل كردن سوره در هر قيامى و نشستن در جاى نماز آيات تا بازشدن كامل قرص در حالى كه به دعا و ذكر اشتغال داشته باشد، و يا آن‌كه هرگاه قبل از بازشدن كامل قرص از نماز آيات فارغ شود، دوباره آن را اعاده نمايد. و در نماز آيات در هر قيام دومى بعد از قرائت، قنوت مستحب است، پس در مجموع دو ركعت، پنج قنوت مى‌باشد. و جايز است به دو قنوت اكتفا نمايد- يكى از آن‌ها قبل از ركوع پنجم، ليكن بايد اين قنوت را به نيّت رجاء به جا آورد، و دومى هم قبل از ركوع دهم- و اكتفا كردن به قنوت آخرى (قبل از ركوع دهم) جايز است.

مسأله 12- مستحب است كه نماز آيات به جماعت خوانده شود. و امام جماعت، فقط قرائت مأموم را به عهده مى‌گيرد- همان طور كه در نماز يوميّه چنين است- نه ساير افعال و اقوال را (كه به عهده خود مأموم است) و براى مأموم احتياط آن است كه قبل از ركوع اول‌