باشد- يا آن‌كه تمام قرص گرفته باشد، قضا واجب است. و اما در ساير آيات (و حوادثى كه سبب نماز آيات است) در صورتى كه عمداً يا از روى فراموشى تأخير انداخته باشد، خواندن اين نماز آيات مادام العمر بر او واجب است. و اگر علم به وقوع اين آيات پيدا نكند تا اينكه زمان متّصل به وقت وقوع آن بگذرد، احتياط (مستحب) آن است كه نماز آيات را بخواند، اگر چه واجب نبودن آن خالى از قوّت نيست.

مسأله 8- اگر عدّه‌اى كه عادل نيستند، بگويند كه ماه يا خورشيد گرفته و شخص به راست گفتن آن‌ها علم پيدا نكند و پس از گذشتن وقت، معلوم شود كه راست گفته‌اند، ظاهر اين است كه اين حالت نيز ملحق به ندانستن است، بنا بر اين در صورتى كه تمام قرص نگرفته باشد، قضاى نماز آيات بر او واجب نيست. و همچنين است اگر دو نفر شهادت دهند و عدالت آن‌ها معلوم نباشد و بعد از گذشت وقت، عدالت آن‌ها ثابت شود (كه در اين صورت هم، مانند آن است كه به اصل گرفتگى جاهل باشد)، لكن احتياط آن است كه مخصوصاً در صورت دوم، قضا نمايد، بلكه در صورت دوم، احتياط ترك نشود.

مسأله 9- نماز آيات دو ركعت است كه در هر ركعت پنج ركوع است، بنا بر اين مجموع ركوع‌ها ده تا است و تفصيل آن به اين صورت است كه با نيّت، تكبيرة الاحرام را مى‌گويد- چنان كه در نماز واجب يوميّه چنين مى‌كند- سپس حمد و سوره‌اى را مى‌خواند و بعد از آن به ركوع مى‌رود و بعد، سر از ركوع بر مى‌دارد، سپس حمد و سوره‌اى را مى‌خواند و پس از آن به ركوع مى‌رود، سپس سر از ركوع بر مى‌دارد و حمد و سوره مى‌خواند و به همين منوال. (بعد از هر بار خواندن حمد و سوره به ركوع مى‌رود) تا پنج ركوع را به اين ترتيب تمام كند و بعد از سر برداشتن از ركوع پنجم دو سجده به جا مى‌آورد، سپس (براى ركعت دوم) مى‌ايستد و براى مرتبه دوم همان طور كه بار اول انجام داد (مانند ركعت اول پنج حمد و پنج سوره و پنج ركوع و دو سجده) انجام مى‌دهد، پس از آن تشهد مى‌خواند و سلام مى‌دهد. و در مورد سوره‌اى كه مى‌خواند فرقى نيست كه در همه موارد يك سوره باشد و يا آن‌كه سوره‌هاى مختلفى باشد.

و جايز است يك سوره كامل را بر پنج ركوع هر ركعتى تقسيم كند، بنا بر اين بعد از