براى نماز عشا بعد از آن‌كه يك ركعت محسوب مى‌شود و نام آن وتيره است و وقت آن تا وقت صاحب آن (يعنى نماز عشا) مى‌باشد. و دو ركعت براى نماز صبح قبل از آن و وقت اين دو ركعت از فجر اول (سپيده كاذب) است و تا موقعى كه به اندازه خواندن نماز صبح به طلوع سرخى مانده باشد ادامه دارد و جايز است با نماز شب قبل از طلوع فجر اول (سپيده كاذب) و لو در نصف شب خوانده شود و حتى بعيد نيست كه وقت نافله نماز صبح بعد از گذشتن مقدار وقت خواندن نماز شب از نيمه شب باشد، و ليكن احتياط (مستحب) آن است كه قبل از فجر اول خوانده نشود مگر آن‌كه با نماز شب خوانده شود. و يازده ركعت نافله شب است كه هشت ركعت آن نماز شب سپس دو ركعت نماز شفع و بعد از آن يك ركعت نماز وتر است و نماز وتر با نماز شفع بافضيلت‌ترين قسمت نماز شب است و نافله نماز صبح از وتر و شفع، افضل است. و اكتفاى به نماز شفع و وتر بلكه در تنگى وقت به خصوص نماز وتر جايز است، ولى خواندن تنها نماز وتر در غير تنگى وقت بايد به قصد رجاء باشد. و وقت نافله شب از نصف شب تا سپيده صادق است و سحر افضل از بقيه است و سحر تمام ثلث آخر شب است و بافضيلت‌ترين قسمت آن، زمانى است كه نزديك به سپيده صادق باشد و افضل از آن، آن است كه (يازده ركعت بر تمام وقت نافله شب) پخش شود، چنان كه روش پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم چنين بود. بنا بر اين تعداد نوافل- با يك ركعت شمردن وتيره- سى و چهار ركعت مى‌شود كه دو برابر عدد ركعات نمازهاى يوميه است. و در مسافرتى كه موجب قصر است، هشت ركعت نافله ظهر و هشت ركعت عصر ساقط مى‌شود ولى بقيه نوافل باقى مى‌ماند. و احتياط (مستحب) آن است كه وتيره به قصد رجاء خوانده شود.

مسأله 2- بنابر اقوى نماز غفيله مستحب است و جزء نوافل يوميه نيست. و آن دو ركعت است كه بنابر اقوى بين نماز مغرب و وقتى كه سرخى طرف غرب، از بين برود خوانده مى‌شود، در ركعت اول آن بعد از سوره حمد وَ ذَا النُّونِ اذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ انْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِى الظُّلُمَاتِ انْ لَا الهَ الّا انْتَ سُبْحَانَكَ انِّى كُنْتُ مِنَ الظَالِمِينَ^ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِى المُؤْمِنِينَ و در ركعت دوم آن بعد از حمد وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا الَّا هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِى البَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ الَّا يَعْلَمُهَا وَ لَا حَبَّةٍ فِى ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَ لَا رَطْبٍ وَ لَا يَابِسٍ الَّا فِى كِتَابٍ‌