اينكه قبل از كافر در اختيار مسلمان بودن آن نيز معلوم نباشد، محكوم به نجاست مى‌باشد.

و همچنين گوشت‌ها و پيه‌هايى كه در اختيار آنان بلكه در بازارشان است با شرايط بالا، محكوم به نجاست مى‌باشد.

مسأله 2- استعمال ظرف‌هاى طلا و نقره در خوردن و آشاميدن و استفاده‌هاى ديگر مانند استعمال آن‌ها در تطهير از حدث و خبث و غير اين‌ها حرام است. و آنچه كه حرام است عبارت است از عمل خوردن و يا آشاميدن در آن‌ها و يا از آن‌ها، و برداشتن خوردنى و آشاميدنى از آن‌ها و خود خوردنى و آشاميدنى حرام نمى‌شود. بنا بر اين اگر در روز ماه رمضان از اين ظرف‌ها غذاى حلالى را بخورد، افطار به حرام نكرده است؛ اگر چه از جهت اينكه از آن‌ها آشاميده مرتكب حرام شده است. اين راجع به خوردن و آشاميدن و اما راجع به غير خوردن و آشاميدن: آنچه حرام است استعمال اين ظرف‌ها است، بنا بر اين اگر با مشت از آن‌ها آب بردارد و وضو بگيرد، برداشتن آب، حرام ولى وضويش حرام نيست.

و آيا برداشتن از آن‌ها كه مقدمه خوردن و آشاميدن است نيز به جهت حرام بودن هر نوع استعمال، حرام مى‌باشد تا در خوردن و آشاميدن دو حرام باشد: يكى خوردن و آشاميدن و ديگرى استعمال ظرف به واسطه برداشتن؟ مورد تأمل و اشكال است؛ اگر چه حرام نبودن عنوان دوم (استعمال به واسطه برداشتن از آن‌ها) خالى از قوت نيست. و بنابر احتياط (مستحب) قرار دادن آن‌ها در رف‌ها (طاقچه‌ها) براى زينت از موارد استعمال حرام است؛ اگر چه حرام نبودن آن خالى از قرب نيست و احوط اولى آن است كه مساجد و مشاهد مشرفه هم با آن‌ها تزيين نشود. و نگهدارى آن‌ها بدون استعمال بنابر اقوى حرام نيست. و بنابر احتياط (واجب) استعمال چيزى كه به وسيله يكى از اين‌ها روكش شده، به طورى كه اگر جدا شود ظرف مستقلى خواهد شد حرام است و اگر چنين نباشد حرام نيست. و همچنين استعمال چيزى كه طلاكارى يا نقره كارى شده و يا آب طلا يا نقره داده شده حرام نيست. و ظرفى كه از طلا و نقره به صورت ممزوج، ساخته شده همانند آن‌ها است؛ اگر چه اسم هيچ يك از آن‌ها را نداشته باشد، بر خلاف ظرفى كه با يكى از اين دو و چيز ديگرى ممزوج شده است به طورى كه اسم هيچ يك از آن دو (طلا يا نقره) را نداشته باشد (كه استعمال آن حرام نيست).