عاشقم عاشق و جُز وصل تو درمانش نيست‌

كيست كاين آتش افروخته در جانش نيست‌

جُز تو در محفل دلسوختگان ذكرى نيست‌

اين حديثى است كه آغازش و پايانش نيست‌

راز دل را نتوان پيش كسى باز نمود

جُز بر دوست كه خود حاضر و پنهانش نيست‌

با كه گويم كه به‌جُز دوست نبيند هرگز

آنكه انديشه و ديدار به فرمانش نيست‌

گوشه چشم گُشا بر من مسكين بنگر

ناز كُن ناز كه اين باديه سامانش نيست‌

سر خُم باز كُن و ساغر لبريزم ده‌

كه بجز تو سر پيمانه و پيمانش نيست‌

نتوان بست زبانش ز پريشان‌گوئى‌

آنكه در سينه بجز قلب پريشانش نيست‌

پاره كُن دفتر و بشكن قلم و دم دربند

كه كسى نيست كه سرگشته و حيرانش نيست‌