برخيز مُطربا كه طرب آرزوى ماست‌

چشم خرابِ يار وفادار سوى ماست‌

ديوانگى عاشق خوبان ز باده است‌

مستى عاشقان خدا از بسوى ماست‌

ما عاشقان ز قُلّه كوه هدايتيم‌

روح الامين به «سدره» پى جستجوى ماست‌

گلشن كنيد ميكده را اى قلندران!

طير بهشت مى‌زده در گفتگوى ماست‌

با مُطربان بگو كه طرب را فزون كنند

دست گداى صومعه بالا به سوى ماست‌

ساقى بريز باده گلگون به جام من‌

اين خُم پُر ز مى سبب آبروى ماست‌

باد بهار پرده رخسار او گشود

سُرخى گل ز دلبر آشفته روى ماست‌

اى پردگى كه جلوه‌ات از عرش بگذرد

مهر رُخت عجين به بُن موى موى ماست‌