فرّخ روزى كه فارغ از خويش شوى‌

از هر دوجهان گذشته درويش شوى‌

طُغيان كُنى و خرمن هستى سوزى‌

«يا حق» گويان، رسته ز هر كيش شوى‌

تا كوس «انَا الْحَق» بزنى خودخواهى‌

در سِرّ هُويَّتَش، تو ناآگاهى‌

بردار حجاب خويشتن از سر راه‌

با بودن آن، هنوز اندر راهى‌