جز سر كوى تو اى دوست ندارم جائى‌

در سرم نيست به‌جُز خاك درت سودائى‌

بر در ميكده و بُتكده و مسجد و دير

سجده آرم كه تو شايد نظرى بنمائى‌

مشكلى حل نشد از مدرسه و صحبت شيخ‌

غمزه‌اى! تا گره از مشكِل ما بگشائى‌

اين همه ما و منى صوفى درويش نمود

جلوه‌اى! تا من و ما راز دلم بزدائى‌

نيستم نيست، كه هستى همه در نيستى است‌

هيچم و هيچ، كه در هيچ نظر فرمائى‌

پى هركس شدم از اهل دل و حال و طرب‌

نشنيدم طرب از شاهد بزم‌آرائى‌

عاكف درگه آن پرده‌نشينم شب و روز

تا به يك غمزه او قطره شود دريائى‌