بازگويم غم دل را كه تو دلدار منى‌

در غم و شادى و اندوه و الم يار منى‌

جُز گل روىِ توام در دو جهان يارى نيست‌

چهره بگشاى به رويم كه تو غمخوار منى‌

چشم بيمار تو اى مى‌زده بيمارم كرد

پاى بگذار به چشمم كه پرستار منى‌

محرمى نيست كه مرهم بنهد بر دل من‌

جز تو اى دوست كه خود محرم اسرار منى‌

زارى از غمزه غم‌زاىِ تو پيش كه كنم؟

با كه گويم كه تو سرچشمه آزار منى؟

برگشا موى خَم اندر خَم و دست‌افشان باش‌

به خُدا، يار منى، يار منى، يار منى‌