من خراباتيم از من سُخن يار مخواه‌

گُنگم از گُنگ پريشان شده گُفتار مخواه‌

من كه با كورى و مهجورى خود سرگرمم‌

از چنين كور تو بينائى و ديدار مخواه‌

چشم بيمار تو بيمار نموده است مرا

غير هذيان سُخنى از من بيمار مخواه‌

با قلندر منشين گر كه نشستى هرگز

حِكمت و فلسفه و آيه و اخبار مخواه‌

مستم از باده عشق تو و از مستِ چنين‌

پندِ مردان جهان ديده و هُشيار مخواه‌