خُرّم آن روز كه ما عاكف ميخانه شويم‌

از كف عقل بُرون جسته و ديوانه شويم‌

بشكنيم آينه فلسفه و عِرفان را

از صنمخانه اين قافله بيگانه شويم‌

فارغ از خانقه و مدرسه و دير شده‌

پُشت‌پايى زده بر هستى و فرزانه شويم‌

هجرت از خويش نموده سوى دلدار رويم‌

واله شمع رُخش گشته و پروانه شويم‌

از همه قيد بُريده ز همه دانه رها

تا مگر بسته دام بُت يك‌دانه شويم‌

مستى عقل ز سر بُرده و آئيم به خويش‌

تا بهوش از قدح باده مستانه شويم‌