ما زاده عشقيم و فزاينده درديم‌

با مُدّعىِ عاكفِ مسجد، به نبرديم‌

با مُدّعيان در طلبش عهد نبستيم‌

با بى‌خبران سازش بيهوده نكرديم‌

در آتش عشق تو خليلانه خزيديم‌

در مسلخ عُشّاق تو فرزانه و فرديم‌

در ميكده با مى‌زدگان بيهُش و مستيم‌

در بُتكده با بُت‌زده هم عهد چو مرديم‌

در حلقه خودباختگان چون گل سُرخيم‌

در جرگه زالوصفتان با رُخِ زرديم‌

در زُمره آشفته‌دلان زار و نزاريم‌

در حوزه صاحب‌نظران چون يخ سرديم‌

با صوفى و درويش و قلندر بستيزيم‌

با مى‌زدگان، گُمشدگان، باديه‌گرديم‌

با كس ننمائيم بيان، حال دلِ خويش‌

ما خانه‌به‌دوشان همگى صاحب درديم‌