از غم دوست در اين ميكده فرياد كشم‌

دادرس نيست كه در هجر رُخش داد كشم‌

داد و بيداد كه در محفل ما، رندى نيست‌

كه برش شكوه برم، داد ز بيداد كشم‌

شاديم داد، غمم داد و جفا داد و وفا

باصفا منّت آن را كه به من داد، كشم‌

عاشقم، عاشق روى تو، نه چيز دگرى‌

بار هجران و وصالت به دل شاد كشم‌

در غمت اى گل وحشىِ من اى خسرو من‌

جور مجنون ببرم، تيشه فرهاد كشم‌

مُردم از زندگى بى‌تو- كه با من هستى‌

طرفه سرّى است كه بايد بَرِ استاد كشم‌

سالها مى‌گذرد، حادثه‌ها مى‌آيد

انتظار فرج از نيمه خُرداد كشم‌