امشب كه در كنار منى، خفته چون عروس‌

زنهار تا دريغ ندارى كنار و بوس‌

اى شب بگير تنگ به بر نوعروس صبح‌

امشب كه تنگ در بر من خفته اين عروس‌

لب بر ندارم از لبِ شيرين شكّرش‌

گر بانگ صبح بشنوم و گر غريو كوس‌

يا رب ببند بر رُخ خورشيد راه صُبح‌

در خواب كُن مؤذن و در خاك كُن خروس‌

يك امشبى كه با منى از راه لُطف و مهر

جُبران شود بقيّه عُمر، ار بود فسوس‌

نارندم ار بخواهم كاين شب سحر شود

باشد اگر به تخت سُليمانيم جلوس‌

«هندى» ز هند تا به سر كويت آمده‌ست‌

كى دل دهد به شاهى شيراز و ملك طوس‌