دست از دلم بدار كه جانم به لب رسيد

اندر فراقِ روى تو، روزم به شب رسيد

گفتم به جان غم‌زده ديگر تو غم مخور

غم رخت بست و موسم عيش و طرب رسيد

دلدار من چُو يوسف گم‌گشته بازگشت‌

كنعان مرا ز روى دل مُلتهب رسيد

راز دلم كه قلب جفا ديده‌ام دريد

از سينه‌ام گذشت و به مغز عصب رسيد

مُرغ ديار قُدس از آن، پرزنان رميد

بر درگهى كه بود ورا منتخب رسيد

دارالسلام، روى سلامت نشان نداد

بگذشت جان از آن و به دار العجب رسيد