مادام كه صحنه نبرد و كارزار گرم است , درگيرى ميان خواسته هاى فطرت و طبيعت وجود دارد در اين مقام است كه گاه انسان چيزى را مكروه ميدارد كه فطرت طالب آن است و گاه نيز چيزى را دوست مى دارد كه فطرت از آن كراهت دارد , اما پس از پيروزى جان انسان يك وحدت و انسجام حقيقى پيدا مى كند بگونه اى كه آنچه را كه طبيعت او مى طلبد , همه مورد رضاى الهى است كه محبوب فطرت است و آنچه را كه فطرت دوست ميدارد , مورد درخواست و تقاضاى طبيعت او نيز مى باشد

خداوند تبارك درباره خواسته هاى طبيعى اين انسانها است كه مى فرمايد[ قل من حرم زينه الله التى اخرج لعباده و الطيبات من الرزق

و همچنين در مورد همراهى و بلكه اشتياق طبيعت آنها به خواسته هاى فطرت است كه مى فرمايد[ و لا على الذين اذا ما اتوك لتحملهم قلت لااجد ما احملكم عليه تولوا واعينهم تفيض من الدمع حزنا الا يجدوا ما ينفقون