پس لسان قرآن بيانگر همان لسان فطرت آدمى است يعنى همانا خداوند جان آدمى را با الهام فجور و تقوى تسويه نموده و او را از اين جهت مستوى الخلقه خلق كرد در قرآن كريم جريان فجور و تقوى را بخوبى شرح مى دهد بطوريكه بمنزله تفسير روح آدمى است سخن قرآن همان سخن آشناى درون است , كه بيگانه آنرا صداى بيرون از قلمرو روح مى پندارد

دعوت قرآن دعوت همان آشناى هميشگى است كه هر شامگاه تا پايان سحر با اشتياق و اصرار تمام ندا در مى دهد

هل من تائب

هل من طالب

آيا كسى هست كه درب رحمت الهى را بكوبد

گنهكار كجاست تا بخشوده شود

سائل كجاست تا پاسخ داده شود

خريدار كيست تا فروخته شود

آيا طلبكارى هست تا بخواسته او پاسخ داده شود

قرآن كريم در ترجمه وجود انسان عقل را بسوى آنچه كه توان دريافت آن را دارد راهنمايى و ارشاد مى كند در بيان قرآن كريم , انسان موجودى است كه هم از خاك و گل كهنه آفريده شده است و هم از نفخه الهى بهره برده است