ليكن اين توجيه ناتمام است , زيرا بر فرض كه بپذيريم ارزيابى ارزشها در دسترس دليل منطقى و برهان يقينى نيست اين امر را در مورد قواعد و قوانينى كه به حقائق تكوينى تكيه داشته و انسان را به آرمانهاى ارزشى خاص مى رسانند نمى توانيم قبول نمائيم

توضيح آن كه شكى نيست قوانينى كه در حوزه حيات انسانى مطرح مى شوند قوانين اعتباريى هستند كه به اراده و اختيار انسان شكل مى گيرند , ليكن اولا , از اين جهت فرقى بين قوانين مربوط به معاملات با قوانين سياسى و يا عبادى نيست , و ثانيا , اين اعتبارات از قبيل اعتبارات محضه اى كه هيچ ارتباطى با تكوين نداشته باشند نيستند , بلكه هر دسته از اين اعتبارات عليرغم اعتبارى بودن در ايصال به هدف مختص به خود اثرى تكوينى و خارجى دارند , و از همين جهت قابل بررسى علمى نيز مى باشند مانند مجموعه قوانين اقتصادى كه با برنامه ريزى علمى اهداف اقتصادى خود را تامين مى نمايند بدين منوال قوانين عبادى نيز نسبت به هدفهاى مختص به خود كه غالبا هدفهاى اخلاقى , انسانى هستند كارساز و مفيد بوده و قابل