در سوره نور سخن از كسانى است كه سود و زيان خود را ميزان قبول احكام وحى قرار مى دهند[ و اذا دعوا الى الله و رسوله ليحكم بينهم اذا فريق منهم معرضون و ان يكن لهم الحق ياتوا اليه مذعنين

اين جمع همانها هستند كه در امور عملى خواسته و سود و زيان خود را معيار براى عمل به شريعت قرار مى دهند , اين گروه در مجموع يعنى در مسائل نظرى و عملى وحى را روياروى فهم و خواسته خود قرار داده و در صورت مقابله اين دو با هم پندار خود را بر وحى الهى ترجيح مى دهند

بطلان اين نظر از آنچه كه قبلا در زمينه علم و دين گذشت دانسته مى شود , از ديدگاه قرآن وحى انبياء نه تنها مخالف با عقل نيست بلكه ميزانى معصوم براى توزين و تشخيص صحت و سقم خواسته و فهم همگان است

[ لقد ارسلنا رسلنا بالبينات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط