روح انسان , پيك خداوند است كه چون به طبيعت رسد پيام خدا را بگوش اهل طبيعت مى رساند و او را مشتاق ملاقات خداوند كرده و همراه خود مى برد , به همين دليل انسانى كه در پرتو شعاع آن قرار مى گيرد تمام وجودش يعنى جسم و جانش , همه لدنى و الهى مى گردد به اين معنا كه جسم او نيز هم چون جانش مترنم به توحيد گشته و تسبيح و تقديس خداوندگار را مى نمايد

سالار شهيدان حسين بن على ( ع ) روحى و ارواح العالمين له الفداء , در فرازهاى دعاى عرفه آنجا كه جريان توحيد و عجز از شكر نعمتهاى خداوند را طرح مى نمايد , اقرار به آن را از جان و جسم خود به يكسان نقل كرده و مى فرمايد :

([ و انا اشهد يا الهى بحقيقه ايمانى و عقد عزمات يقينى و خالص صريح توحيدى و باطن مكنون ضميرى و علائق مجارى نور بصرى و اسارير صفحه جبينى و خرق مسارب نفسى و خذاريف مارن عرنينى و مسارب سماخ سمعى و ما ضمت و اطبقت عليه شفتاى و حركات لفظ لسانى و مغرز حنك فمى وفكى و منابت اضراسى و مساغ مطعمى و مشربى و حماله ام راسى و بلوغ فارغ حبائل عنقى و ما اشتمل عليه تامور صدرى و حمائل حبل و تينى و نياط حجاب قلبى و افلاذ حواشى كبدى و ما حوته شراسيف اضلاعى و حقاق مفاصلى و قبض عواملى و اطراف اناملى و لحمى ودمى و شعرى و بشرى و عصبى و