هم چنان كه ملاحظه مى شود , خداوند تبارك در اين آيات بعد از ذكر نام برخى از پيامبران مى فرمايد ما تمامى آنها را از اين جهت فرستاديم تا اين كه بشر در قيامت در برابر خداوند به نبود پيامبران احتجاج نكند اين آيات بخوبى عدم كفايت عقل را براى هدايت انسان نشان مى دهد , زيرا در صورت كفايت عقل خداوند با اعطاى آن حجت را بر بشر تمام كرده و لذا نه نياز به ارسال پيامبر بوده و نه مجال براى احتجاج مردم در قيامت باقى مى ماند

دومين مورد , آيه شريفه سوره طه است كه مى فرمايد[ : و لو انا اهلكنا هم بعذاب من قبله لقالوا ربنا لولا ارسلت الينا رسولا فنتبع آياتك من قبل ان نذل و نخزى

اين استدلال نيز نشانه آن است كه در صورت عدم ارسال انبياء مجال احتجاج و برهان براى كفارى كه گرفتار گمراهى مى شوند باقى است , و اگر عقل حصولى يا فطرت حضورى يا مجموع آنها بدون پيامبر به تنهائى براى هدايت بشر كافى ميبود نيازى به وحى و رسالت نمى بود و مجالى براى استدلال تبهكاران نبود

سومين مورد آياتى است كه جريان جهنم و گفتگوى دوزخيان را با نگهبانان جهنم بازگو مى نمايد فرشتگان در مقام استدلال و سرزنش به آنها مى گويند[ : الم ياتكم نذير