قرآن كريم با احترام به دعوت و كتاب انبياء گذشته است كه اهل كتاب را مخاطب قرار داده و مى فرمايد[ : يا اهل الكتاب تعالوا الى كلمه سواء بيننا و بينكم ان لا نعبد الا الله و لا نشرك به شيئا و لا يتخذ بعضنا بعضا اربابا

تعبير از امت هاى موحد غير اسلامى به عنوان اهل كتاب بمنظور جذب و همراه با حمايت و مهربانى و تشويق نسبت به آنها استعمال مى شود , و اما در مواردى كه سخن از تحريف و بيان ضلالت و عدم هدايت آنها است با عناوين يهود و نصارى از آنها ياد مى شود

ظرف ظهور دين

چون دين مشتمل بر مجموعه قوانين و مقرراتى است كه اجبارى محض نبوده بلكه متكى به حقايق تكوينى پايدار و ثابت اند , از اينرو همه اين مجموعه همراه با آن حقايق در ظرف خاص ظهور مى كند , و هنگام ظهور آن را يوم الدين مى گويند , و آن روزى است كه در آن جزاى تبهكاران مطابق عمل آنها و پاداش نيكوكاران بيش از آنچه كرده اند داده مى شود[ فمن جاء بالحسنه فله عشر امثالها

پس هر آن كس كه عملى نيك آورده باشد , ده چندان آن پاداش دريافت مى دارد آن روز كه ظهور دين است هنگام آشكار شدن تاويل قرآن و باطن آن مى باشد , از