جزای عمل

یکی از مسائلی که در بحث عدل الهی باید مطرح گردد، مسأله مجازات اعمال در آخرت است. معاد و رسیدگی به اعمال نیک و زشت، و پاداش و کیفر دادن به نیکوکاران و بدکاران، خود از مظاهر عدل الهی است. معمولا یکی از دلائلی که برای اثبات معاد اقامه میشود این است که چون خدا عادل و حکیم است، اعمال بشر را بیمحاسبه و پاداش و کیفر نمیگذارد.

امیر المؤمنین (علیه السلام) میفرماید:

«و لئن امهل اللّه الظّالم فلن یفوت اخذه و هو له بالمرصاد علی مجاز طریقه، و بموضع الشّجی من مساغ ریقه» [1]

«ممکن است خدا ستمگر را مهلت دهد ولی هرگز او را بیکیفر رها نمیکند، وی بر سر راه ستمگر کمین کرده و همچون استخوانی که در گلو گیر کند راه را بر او میبندد».

بحث ما در این بخش، درباره اثبات معاد از طریق عادل بودن خدا نیست.