تسنّن بكار برده است چنانچه در كتاب نفحات الانس، بشرح حال صوفيّه عامّه بلكه اشخاص بسيار پستى كه ادنى نسبتى بديشان داشته پرداخته و اصلا بترجمه حال صوفيّه و عرفاى شيعه متعرّض نشده است و علاوه در حق حضرت ابو طالب والد معظّم حضرت امير المؤمنين ع كه اسلام و ايمان آوردن وى مسلّم شيعه و جمعى كثير از عامّه است محض ببهانه اينكه موافق عقيده بعضى از اهل سنّت، ايمان بحضرت رسالت نياورده بوده در سلسلة الذهب خود اشعار ناروائى با تمام بى‌انصافى گويد:

اين‌گونه امارات و ادله بر نهايت عصبيّت جامى بسيار است، قاضى نور اللّه شوشترى (شيعه‌تراش) با آنهمه حسن ظنّ و خوش‌بينى كه نسبت به علماى عامّه داشت و اكثر ايشان را شيعه اثنى عشرى مى‌پنداشت جامى را از متعصّبين نواصب ايشان مى‌داند و قاضى مير حسين ميبدى آتى الترجمة كه معاصر جامى بوده در مذمت و نكوهش وى گويد:

تحقيق زايد در اطراف مسئله را اگر لازم باشد موكول بكتب مفصله مى‌داريم. وفات جامى در هفدهم محرم هشتصد و نود و هشت از هجرت (898 ه قمرى) در هشتاد و يك سالگى در هرات واقع شد و در تاريخ آن گفته‌اند:

اصول طريقت نقشبنديّه كه طريقه خواجگان نيز گويند، موافق آنچه از بعض مشايخ‌