(884- 896 ه ق) و جهانشاه قراقويونلو (841- 872 ه ق) و سلطان محمد فاتح (855- 886 ه ق) بنظم آورده است. در فنون طريقت، از مريدان سعد الدين محمد كاشغرى خليفه شيخ بهاء الدين عمر بخارى (متوفى بسال 791 ه ق) مؤسّس و يا مجدّد طريقت نقشبنديّه بوده و بشرف دامادى وى اختصاص يافت، بعد از فوت او، بخواجه ناصر الدين عبيد اللّه ملقّب بخواجه احرار (متوفى بسال 896 ه) كه مسندنشين ارشاد بوده دست ارادت داده و در عهد سلطان ابو سعيد شهرت بى‌نهايت يافت و مورد عنايت ملوكانه شد، روزى عازم سراى سلطان بود، همينكه دانست كه مجلس عيش و طرب است برگشت پس سلطان در دم مجلس جشن را برهم زد و باحضار وى فرمان داد او هم قبول نكرده و اين شعر را تقديم سلطان نمود:

بالجملة، تقرّب جامى در درگاه سلطان بحدى بوده است كه غالبا وزرا و امرا و رجال دربار و ديگران او را شفيع كارها و انجام حوائج خود قرار ميدادند، او هم با آنهمه درويشى اصلا مضايقه نميكرد و حتى اگر مورد غضب سلطان ميشدند باز از وى استمداد ميكردند و موفق بمرام خود مى‌گرديدند. تأليفات جيّده متنوّعه جامى بسيار و از آن جمله است:

1- اشعة اللمعات كه شرح كتاب لمعات شيخ فخر الدين ابراهيم همدانى، مشهور به عراقى است كه بامر امير على شيرنوائى آن كتاب را كه مشتمل بر حقائق عرفانيّه مى‌باشد شرح نموده است 2- اعتقادنامه، منظومه‌ايست در اصول اعتقادات اسلامى و از جمله آنها قدم كلام اللّه و رؤيت خدايتعالى را شمرده و در پايان آن گويد:

3- بهارستان، كه براى فرزندش ضياء الدين يوسف، وقتى كه ده ساله بوده و بآموختن مقدّمات كلام عرب اشتغال داشته است بروش گلستان سعدى تاليف داده 4- تاريخ هرات 5- تحفة الاحرار، يكى از مثنويّات كتاب هفت اورنگ او ميباشد كه بروش مخزن الاسرار